Bij alle keuzes die ik op dit moment maak in mijn leven, vraag ik mij keer op keer af wat de ander er van vindt. Doe ik het wel goed of zelfs perfect? Eigenlijk ben ik dan voortdurend bezig met een perfect plaatje neer te zetten. Hierop niet bekritiseerd willen worden en zeker niet afgewezen willen worden herkennen we allemaal wel.
Een pietje precies, zoals ik het rigide masker heb genoemd, is veel bezig om het perfect te doen en het liefst ook beter dan de ander. De vorm en het uiterlijk van zaken spelen bij dit masker een grote rol. Je ziet er meestal uit om door een ringetje te halen en jouw huis is vast picobello op orde. Als iemand vraagt hoe het met jou gaat, dan gaat het altijd goed. Het maakt je ook overgevoelig voor kritiek.
De grootste angst van een pietje precies is dat hij wordt afgewezen. Je leert al snel als kind om je te gedragen zoals het hoort en je probeert daarin dan ook perfect te zijn. Langzaam werd het gevoel verdrongen. Het man of vrouw worden en de vroege ontluiking daarvan werd in de kiem gesmoord. Uitreiken naar het andere geslacht is daardoor beladen geworden en je verbinden met je eigen geslacht ga je uit de weg. Wellicht herken je wel de uitspraak dat je nooit zo wilt worden als je vader of moeder.
Een pietje precies denkt dat hij, zolang hij maar doet zoals het hoort, hij wel liefde zal ontvangen en niet afgewezen zal worden. Het foutloos willen presteren en van alles willen bereiken, maakt dat je problemen snel aan de ander toeschrijft (projectie), want je eigen fouten erkennen is heel moeilijk. Zo plaats je de verantwoordelijkheid voor dat wat niet lekker loopt of ronduit mis gaat dus per definitie buiten jeZelf. Dit kan gemakkelijk tot relatieproblemen leiden.
Wil jij ook weer leren ervaren en voelen, zonder dat het perfect moet? Neem dan contact met me op of abonneer je op mijn inspiratiemail vol met tips om al de eerste stap te zetten.