Machteloos, het is een gevoel dat we waarschijnlijk allemaal heel goed kennen. Het is een gevoel dat al in onze kindertijd ontstaat als we ons machteloos voelen als we onze ouders niet kunnen redden. Als kind denken we immers dat we kunnen toveren en voelen een enorme teleurstelling als blijkt dat dit niet zo is.
Het gevoel van onmacht of machteloosheid ontstaat in onze volwassenheid vooral als we geen invloed (meer) hebben op de situatie, de omstandigheden of de ander. Hierdoor kunnen ook gevoelens als hulpeloosheid en ontevredenheid ontstaan.
Om met deze machteloosheid om te kunnen gaan kiezen we er soms voor om in de aanklacht en het verwijt te gaan. Leidinggevenden schieten dan vaak in het gebruik maken van hun machtspositie. Ze worden de baas en de medewerkers hebben maar uit te voeren wat hij als opdracht verstrekt. Een hele ongemakkelijke situatie en medewerkers voelen zich daar meestal ook niet prettig bij.
Een andere strategie is om in een overtreffende trap de ander te gaan redden. Jij gaat bepalen wat de ander moet vinden en voelen. Als het even kan doe je het zelfs gewoon voor de ander zodat je zeker weet dat het goed gebeurt. De ander kan daar in eerste instantie heel blij mee zijn, maar vaak komt de zelfstandigheid hierdoor zo in de knel dat er frictie ontstaat.
Zodra je echt in de hulpeloosheid schiet en de onmacht de overhand neemt kom je in de slachtofferrol terecht. Je beschuldigt de ander makkelijk van de aanval en schiet in de verdediging of de uitleg. Of je rent in de reddende armen van de ander. In beide gevallen leg je de verantwoordelijkheid volledig bij de ander.
In alle gevallen heb je niet meer de regie. Met de aanklacht of de redding denk je nog de controle te hebben, maar dit is slechts schijn. Van vrije en volwassen verantwoordelijkheid nemen is geen sprake meer. Diep van binnen vind je eigenlijk jeZelf niet oké.
Wil jij ook weten hoe je uit dit drama stapt. Lees dan de tips in de aankomende inspiratiemail of ga gelijk met mij op reis. Ik gids je graag.