We kennen allemaal wel de uitspraak ‘kinderen die vragen, worden overgeslagen’, maar ken je ook ‘kinderen die zwijgen, gaan nooit iets krijgen’? Met andere woorden: als je niets vraagt, krijg je niet waar je wel behoefte aan hebt. Als je het wel vraagt loop je weer het risico op afwijzing. Wat kan je nu het beste doen?
Het fundament om ergens om te vragen begint al vroeg in onze kindertijd. Als baby laat je horen door te gaan huilen dat je behoefte hebt aan voeding. We denken dan gelijk aan eten, maar uit onderzoek is ook gebleken dat de behoefte aan warmte en koestering vele malen groter is dan die aan voedsel. Later vertaalt zich dat door in de behoefte aan aandacht en waardering. Als rupsje nooit genoeg heb jij in je babytijd daarin een gemis ervaren en dat probeer je in het hier en nu nog weer goed te maken.
Als pleaser stop je met vragen omdat je de behoefte van de ander centraal stelt en je eigen behoefte opoffert. Zodra deze zelfexpressie teveel in het gedrang komt kan dat leiden tot neerslachtige gevoelens en mogelijk een depressie. Zelfexpressie is een fundamenteel onderdeel van de menselijke interactie en de verbinding met anderen. Laat je dit achterwege dan kun jij je heel eenzaam (gaan) voelen.
Hulp (durven) vragen is iets wat de strijder niet kan. Dan toont hij zijn kwetsbaarheid en dat was ooit levensbedreigend. Hij heeft geleerd dat hij zichZelf moet redden omdat zijn ouders niet beschikbaar waren op dat vlak. Geen hulp (durven) vragen kan zo doorschieten, dat zelfs ongevraagde hulp of andere suggesties en oplossingen worden bekritiseerd. Dat wordt namelijk gevoeld als een ondermijning van de eigen zelfstandigheid. Het vergt dus moed, doorzettingsvermogen en nieuwsgierigheid.
Natuurlijk was de intentie van de uitspraak om kinderen bescheidenheid en geduld bij te brengen, maar eigenlijk wil je juist dat kinderen dingen vragen. Het heeft namelijk te maken met ontdekken, nieuwsgierigheid, je de wereld eigen willen maken, sociale interactie, leren om te krijgen wat jij graag wil, het vragen om hulp. Gelukkig kun je dit als volwassene ook (nog steeds) leren. Je laat daardoor je kwetsbaarheid zien, je laat zien dat jij niet perfect bent en dat je elkaar nodig hebt. Is dat geen mooie basis om samen te werken en zaken te doen?
Wil jij ook (weer) leren hulp te vragen of je behoeften te uiten? Neem dan gerust contact met mij op of abonneer je op de inspiratiemail. Dan ontvang je komende week meer informatie over dit thema met een oefening om de eerste Groeistap in jouw levensgeluk te zetten.