Ik zie, ik zie wat jij niet ziet… Wie kent dat leuke spelletje niet uit zijn jeugd? Raden wat de ander had gezien op basis van de genoemde kleur. We konden er uren zoet mee zijn. Eigenlijk zijn we de hele dag bezig met dingen zien die de ander niet ziet.
We kijken namelijk allemaal vanuit ons eigen perspectief en vanuit onze eigen eerdere ervaring(-en). In principe zien we het hier en nu vanuit ons verleden. Logisch toch dat ik dan wat anders zie dan de ander? Ik heb een heel ander referentiekader met andere kernovertuigingen die bepalen wat ik zie.
Natuurlijk zien we ook veel dingen hetzelfde omdat we aan die zaken een betekenis hebben gegeven die we als kind hebben geleerd. We noemen allemaal hetzelfde voorwerp een tafel of een stoel. Hoe anders is het als we kijken naar het gedrag van anderen. Ik zie dan vaak weer iets anders dan jij en beiden zijn waar.
Wij geven namelijk betekenis aan dat wat we zien, terwijl het eigenlijk niets betekent. Betekenis geven aan iets is dat ons brein nodig heeft. We hebben conclusies en overtuigingen nodig om ons tot de wereld te kunnen verhouden. We geven gebeurtenissen en het gedrag van anderen dan ook die betekenis die het voor onsZelf heeft. Dat is maar één manier om het te bekijken. Eigenlijk begrijp ik niets van wat ik zie en om dat te bedekken geef ik het betekenis.
Je ziet dus eigenlijk iets wat er niet is, maar waaraan je wel een betekenis toekent. Als ik dat doe kan ik door wat ik zie een bepaald gevoel oproepen. Dat kan een fijn gevoel zijn, maar ook bijvoorbeeld onvrede. Je voelt dan dus onvrede omdat je iets ziet wat er niet is. Dat wat ik wel denk te zien komt voort uit wat ik ooit ben gaan geloven over meZelf en het verhaal wat ik daarover heb gemaakt.
Wil jij ook ontdekken hoe jij jouw omgeving ziet en hoe je kunt leren liefdevol te kijken? Neem dan gerust contact met mij op en ik gids je een eindje op weg. Of abonneer je op mijn inspiratiemail, dan krijg je op woensdag tips om liefdevol te zijn en te leven.