Ik vind wat jij vindt. Het iemand naar de mond praten is een strategie die ik goed ken als allemansvriend. Alles om de boosheid van de ander of het gedoe van een meningsverschil te vermijden. Het behoud van de relatie met de ander staat voorop, anders voel ik meZelf afgewezen.
Als jij hierin, net als ik, heel goed bent, dan voel je waarschijnlijk veel, maar dan vooral van en bij de ander. Jouw gevoel over jeZelf wordt weggedrukt. Doe je dit lang genoeg, dan wordt jouw energie telkens weggezogen naar de ander. Het lijkt er op een gegeven moment wel op of je een uithangbord bent met ‘kom hier maar energie tanken’! Het gevolg is dat je op een gegeven moment doodmoe bent.
Als ik iets anders vind en het gesprek met de ander vermijd om een mogelijk meningsverschil of conflict te voorkomen, dan ontstaat er een conflict met mijZelf. Dan doe ik meZelf enorm tekort. Ik zeg wel eens dat er dan een kras op mijn ziel bij komt. Lichamelijk uit dit zich vaak in kwaaltjes, die dan door rust en soms medicijnen weer over gaan. Vervolgens ga ik weer door met ‘ik vind wat jij vindt’ en vraag ik meZelf af waarom ik toch zo moe en ongelukkig ben.
In eerste instantie lijkt het heel fijn voor de ander als ‘ik vind wat jij vindt’, want we willen immers allemaal dat de ander het vooral met ons eens is, maar het is niet eerlijk naar de ander toe, maar ook niet naar meZelf. Sinds ik in aanraking ben gekomen met de term ‘liefdevolle eerlijkheid’ is het tij aan het keren. Stapje voor stapje voeg ik nieuwe vaardigheden en strategieën toe om beter naar meZelf te luisteren in wat ik vind en voel. Ik leer meZelf liefdevol en eerlijk te uiten en ermee om te gaan dat anderen dat niet altijd leuk vinden. Dat is dan erg jammer, maar niet erg.
Wil jij ook eens samen met mij kijken naar dit soort patronen? Neem dan vooral geheel vrijblijvend contact met me op. Ik spar er graag over met je.