Ik ben verslaafd!

Ja, echt! Ik ben verslaafd! Aan zo’n stom spelletje met blokjes op mijn telefoon. Zodra de app weer in mijn telefoonscherm verschijnt kan ik de drang niet weerstaan om toch nog even een rondje te spelen, en nog een, en nog een…. ik heb zelfs geen tijd om een blog te schrijven…

Hoe heerlijk is het om te spelen. Elke keer als ik punten scoor word ik beloond met ‘good’, ‘great’, ‘excellent’ of zelfs ‘unbelievable’. Mijn ego voelt zich hierdoor enorm gestreeld en door alle stofjes die vrijkomen voel ik mij er héél goed bij. Sterker nog, ik wil eigenlijk alleen nog maar meer spelen, meer punten scoren en beloningen krijgen. Mezelf overtreffen, keer op keer weer.

Nu lijkt verslaafd zijn aan zo’n spelletje of bijvoorbeeld aan social media vrij onschuldig. Je geniet er van, tenminste ik wel, maar wat je niet doorhebt is dat jouw kostbare (levens)tijd je door de vingers glipt. Het is een grote verleiding en een enorme tijdvreter. Voor je het weet is er al weer een uur voorbij.

Waar ben je eigenlijk aan verslaafd? Aan een vervanger van liefde? Bij liefde ontvangen, waardering of erkenning krijgen, komen namelijk dezelfde verslavende stofjes vrij. We denken dan al snel dat we afhankelijk zijn van deze externe bronnen. Soms in de vorm van iemand die ons redt of helpt. Anders in de vorm van een spelletje of elke andere vorm van verslaving (eten, sporten, werken). We doen van alles om deze stofjes in ons brein actief te krijgen, want pas dan voelen we ons goed.

Dit kan echter ook anders. Wil je weten hoe? Abonneer je op mijn inspiratiemail of ga met mij in gesprek. Ik gids je graag naar een verslavingsvrij leven. Nu ga ik nog één keertje dat spelletje doen, voordat ik de app van mijn telefoon verwijder!