Tsja, ben je in Mexico en dan ga je de berg Zempoaltepetl beklimmen. En als ik zeg beklimmen, dan bedoel ik ook heel serieus beklimmen! Zo’n 1.000 meter stijgen is best veel, zeker voor een niet geoefende bergwandelaar. Ik wandel wel heel veel, maar niet in de bergen.
Een heuse uitdaging dus, waarbij ik mijn patronen op allerlei mogelijke manieren ontdek, maar ook daar de kwaliteiten van ben gaan inzien.
In eerste instantie probeer ik het tempo bij te houden van de deelnemers die een betere conditie hebben dan ik en dus sneller omhoog lopen. Het lukt mij niet ze bij te houden en de kopgroep is soms dan ook uit mijn zicht verdwenen. Nu is er maar één route naar boven, dus ik kan niet verkeerd lopen. Maar soms splitst het pad zich op en dan krijg ik de keuze voor het ene of het andere pad. Blijkbaar kies ik dan het moeilijke pad, met de meeste obstakels. Als ik dat dan weer constateer benoem ik dat als verkeerd. Dat is echter maar de vraag.
Door mij te willen bewijzen door in het zelfde tempo te kunnen/willen lopen als de kopgroep, schuilt voor mij een groot gevaar. Ik ga zaken missen, maar ik verstap me ook gemakkelijk. Als je kunt vertragen zie en voel je veel beter waar het om gaat. Ik blijf dan ook heel weloverwogen stevig op mijn benen staan. Het moeilijke pad volgen, daar zit ook mijn talent en daar is niets verkeerd aan. Ik kan heel goed de zwaarte dragen en de moeilijke uitdaging aangaan. Zo snel geef ik niet op!
Ik realiseer me heel goed dat dit voor mij de manier is waarop ik het doe en waarop ik het ook goed kan. Daar hoeft niets van verloren te gaan. Ik kan mij echter wel trainen in snelheid en bewust wat minder afwachtend zijn. Soms toch het makkelijke pad kiezen, ondanks dat mijn eerste neiging het moeilijke pad is. Mooie uitdagingen voor mij de komende tijd.
Wil jij ook eens kijken naar jouw patronen en wat deze je brengen aan talent, maar ook wat je nog kunt toevoegen? Wil je leren om jouw eigen gebied te verkennen? Je bent van harte welkom. Ik verken graag met jou het gebied waar jij je in begeeft.