Enerzijds ben ik niet zo van het iemand in hokjes plaatsen, maar anderzijds geeft het wel houvast om een gesprek over te voeren waardoor je jezelf weer beter leert kennen. Misschien heb je zelf ook wel eens zo’n test gemaakt en ben je in een bijpassend hokje geplaatst.
Onlangs heb ik er weer eens eentje gemaakt omdat ik wil investeren in de ontwikkeling van mijn professionaliteit om zo de inzetbaarheid van mijn talenten in trajecten te vergroten. Dat is best een EGO-dingetje.
Dat ik een allemansvriend en pleaser ben, dat weet ik al wat langer. Die uitslag verbaasde mij dan ook niet. Mijn perfectionistische kant kwam echter veel minder naar voren en dat verbaasde mij weer wel.
Mijn uitdaging ligt bij de strijder: verantwoordelijkheid nemen voor wat ik doe, denk en voel en daarbij blijven zonder als dromer te vertrekken.
Als ik dan in een training al de theorie even laat voor wat het is en vooral luister naar het verhaal van de ander, dan prik ik zo door alle lagen heen en zie ik in de ander het kind dat gewond is geraakt.
Het thema autoriteit speelt een rol bij elk kind in ons. Heb jij als kind op jouw ouders kunnen vertrouwen of kon dat helaas niet? Waren ze er voor jou of moest je al vroeg alles zelf doen? Je kiest dan voor de ene kant van de medaille: het (toe)vertrouwen, of voor de andere kant: het wantrouwen.
Hoe ga jij om met autoriteit? De ander kan het beter of minder weten. Op wie reageer je dan het beste? Het antwoord ligt besloten in jouw zelf. Wil je weten hoe? Ik help je graag.