Verantwoordelijkheid voelen, nemen, geven of dragen. Het houdt me al een tijdje bezig. Aan de ene kant omdat trainingen daar momenteel veel om draaien, aan de andere kant ook voor mezelf. Ik leer ook van mijn eigen training.
Op dit moment ben ik mij aan het oriënteren of ik mee zal gaan met een groepsreis naar Mexico. Heerlijk twee weken persoonlijk systemisch werk doen in een prachtige pure omgeving. Spannend om zo ‘alleen’ op reis te gaan.
De informatieavond is heel inspirerend en er wordt een verlangen in mij aangewakkerd. Maar ik ben ook nog afwachtend. Bovendien wil ik het ook met het thuisfront bespreken.
Dan komt er een bericht dat er al mensen een ticket hebben gekocht! Even ben ik bang dat ik buiten de groep ga vallen en straks de reis naar Mexico alleen moet gaan maken. Echt FOMO: de fear of missing out. Ik gooi een hulpeloze oproep in de app, dat ik graag samen met iemand wil reizen en dat het plan van een andere deelneemster mij wel aanspreekt (help, wie redt mij….?).
Natuurlijk reageren er meteen een aantal mede-geïnteresseerden. Ik voel me gezien in mijn verlangen. Het brengt mij ook onmiddellijk rust. De boel zit nog niet dichtgetimmerd. Er is nog tijd om te voelen of deze reis inderdaad voor mij bestemd is.
Maar als ik ga, dan neem ik zelf het initiatief om een reisgenoot te vinden en de reis te boeken. Als ik niet weet hoe, dan vraag expliciet om hulp. Ik neem de verantwoordelijkheid dan zelf in mijn handen.