Ik was vroeger een ondernemend kind. Het begon al toen ik nog in de box zat en met twee benen door de spijlen probeerde de box te verplaatsen. Daarna maakte ik al snel de buurt onveilig op mijn driewieler en dit herhaalde ik toen ik tijdelijk in een rolstoel zat. Ik klom op daken, voetbalde met de jongens en dook voor mijn leeftijd al vroeg het uitgaansleven in.
Onderweg ben ik dat ondernemende kind in meZelf kwijtgeraakt. Ik identificeerde me steeds meer met mijn moeder, zoals waarschijnlijk alle meisjes doen. Zij was mijn voorbeeld en ik ging het ook steeds meer doen zoals zij. Het afhankelijk opstellen, de beslissingen makkelijk aan de ander laten en ook op een bepaalde manier steeds passiever worden. Het ondernemende kind in mij werd steeds stiller en kleiner.
Wellicht herken je het dat jouw partner je laat weten dat je steeds meer op je vader of moeder gaat lijken. Dat vinden we niet leuk, want eigenlijk willen we helemaal niet op ze lijken. Toch was dat nu juist wel de manier om dichtbij ze te zijn als ze regelmatig (fysiek of emotioneel) afwezig waren. We wilden op deze manier onze liefde tonen aan onze ouder. Door zo te doen blijven we trouw aan onze ouders en zijn we eigenlijk nooit vrij om ons eigen ‘ondernemende’ leven te leiden.
Welke eigenschappen ben jij langzaam kwijt geraakt? Wat deed jij vroeger als kind wel, maar liet je achterwege toen je ouder werd? Het is fijn als je de weggestopte eigenschappen weer terug kunt halen. Zo word je weer compleet. Het oude hoeft niet helemaal weg, daar zit ook vaak je talent. Je hoeft niet te veranderen, je hoeft alleen weer wat toe te laten.
Inmiddels heb ik geleerd hoe je dat doet. Daar gids ik jou graag in. Heb je nog geen idee wat je bent kwijtgeraakt, dan gaan we samen op zoek. Het zal je leven zeker verrijken en je gaat je vrijer voelen.