Het was weer eens raak deze week. Ik ben druk, of kan ik beter zeggen ik heb het druk. Dat voelt namelijk al een stuk rustiger.
Ik ben iemand die vaak de dingen op het allerlaatste moment doet, dingen uitstelt en denkt: dat kan morgen ook nog wel. Morgen denk ik dat echter weer. Hierdoor breng ik mezelf in de problemen en voer ik de druk dat iets af moet onnodig op. Die druk lijk ik echter nodig te hebben om de klus daadwerkelijk af te kunnen ronden. Anders komt het niet af omdat het (in mijn ogen) nog niet perfect (genoeg) is.
Waarom doe ik dit? Ligt het aan mijn perfectionisme? Denk ik: als ik het niet doe, kan ik het ook niet fout doen? Het is niet zo dat ik de klus uitstel omdat ik de taak niet leuk vind om te doen of dat ik deze moeilijk vind. Ik ben gewoon (te) impulsief en gemakkelijk afgeleid. Ik houd mezelf voor de gek dat ik nog meer dan voldoende tijd heb om de klus te klaren. Het is gewoon op dat moment nog niet urgent genoeg voor mij.
Uiteindelijk komt het gelukkig allemaal weer goed en is al het werk af. Ik vind zelfs tijd om dit blog te schrijven! Wil jij ook weten hoe ik dat doe? Abonneer je op mijn inspiratiemail en je krijgt woensdag de tip in je mailbox.